Υπέρ: Πρέπει να δούμε την ευρύτερη εικόνα
Του Robert Glennon,, Πανεπιστήμιο της Αριζόνα
Προκειμένου η ηλιακή ενέργεια να αναδειχθεί σε βασική πηγή ενέργειας, είναι απαραίτητη η χρήση μεγάλων εκτάσεων γης. Τα ηλιακά πάρκα χρειάζονται 20 έως 30 φορές περισσότερο έδαφος σε σχέση με τον άνθρακα, το φυσικό αέριο και τους πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας για την παραγωγή του ίδιου αριθμού κιλοβατώρων. Σήμερα η ηλιακή ενέργεια καλύπτει μόλις το 0,02% των αναγκών ηλεκτρισμού των ΗΠΑ. Για να αυξηθεί σημαντικά το πενιχρό αυτό ποσοστό απαιτούνται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.
Ένα μέρος της απαιτούμενης έκτασης μπορεί να προέρθει από την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε στέγες και αγροτεμάχια σε αγρανάπαυση, καθώς και από την επανεκμετάλλευση της υποβαθμισμένης δημόσιας γης, όπως λόγου χάρη των παλαιών χώρων ταφής απορριμμάτων. Και πάλι όμως οι εκτάσεις αυτές δεν επαρκούν.
Κι εδώ έρχεται στο προσκήνιο η αμερικανική Υπηρεσία Διαχείρισης Γης. Η εν λόγω Υπηρεσία διαχειρίζεται πάνω από 1 δισ. στρέμματα σε δώδεκα –πολύ ηλιόλουστες– Δυτικές Πολιτείες. Ένα μεγάλο μέρος της γης αυτής συνίσταται σε θαμνώδεις ερήμους που αποτελούν οριακό μόνο βιότοπο πανίδας και χλωρίδας. Η Υπηρεσία Διαχείρισης Γης θα ήταν σκόπιμο να επιτρέψει την εγκατάσταση ηλιακών πάρκων σε χαμηλής αξίας εκτάσεις, παρακείμενες στους διαπολιτειακούς αυτοκινητόδρομους, οι οποίες τέμνονται από γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης και έχουν ήδη διαταραχθεί από την επί δεκαετίες βοσκή των βοοειδών και τα εκτός δρόμου οχήματα.
Το ενδιαφέρον για την προστασία ενός μικρού αριθμού σημαντικών ειδών, και ιδιαίτερα της απειλούμενης χελώνας της ερήμου, ωθεί τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τις τοπικές οργανώσεις των πολιτών να εναντιώνονται σε κάθε απόπειρα που έχει γίνει μέχρι σήμερα να κατασκευαστούν μονάδες παραγωγής ηλιακής ενέργειες στα εδάφη της Υπηρεσίας Διαχείρισης Γης. Οι εν λόγω οικολογικές ανησυχίες είναι κατανοητές μεν αλλά κοντόφθαλμες, αν λάβει κανείς υπόψη του τις πιθανές επιπτώσεις της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής. Οι προτάσεις κατασκευής ηλιακών πάρκων θέτουν ένα ξεκάθαρο δίλημμα: τι είναι προτιμότερο, να διαφυλάξουμε έναν φυσικό οικότοπο μερικών ειδών της πανίδας, ή να σώσουμε τον πλανήτη;
Κατά: Η άγρια φύση δεν πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό της ηλιακής ενέργειας
Του Brendan Cummings, Κέντρο Βιοποικιλότητας
Παρόλο που η χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας πρέπει να αυξηθεί δραστικά, οι διαθέσιμες εκτάσεις είναι ήδη υπεραρκετές. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κατασκευή περισσότερων μεγάλης κλίμακας ηλιακών πάρκων δεν είναι ότι η διαθέσιμη δημόσια γη είναι υπερβολικά λίγη, αλλά ότι είναι υπερβολικά πολλή.
Τα τελευταία χρόνια έχει προταθεί η κατασκευή δεκάδων ηλιακών πάρκων σε χιλιάδες στρέμματα δημόσιων εκτάσεων, τις οποίες διαχειρίζεται το αμερικανικό Υπουργείο Εσωτερικών. Σε πολλές περιπτώσεις οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προβάλλουν ενστάσεις, γεγονός που συχνά οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των έργων.
Αντί να περιορίσει τα έργα παραγωγής ηλιακής ενέργειας σε περιοχές όπου ο αντίκτυπος στα απειλούμενα ήδη και άλλους ευαίσθητους περιβαλλοντικούς πόρους θα ήταν ελάχιστος, το Υπουργείο Εσωτερικών έδωσε ώθηση σε μια δυναμική βάσει τις οποίας οι εταιρείες ηλιακής ενέργειας θα μπορούσαν να ζητήσουν άδεια για να εγκαταστήσουν ηλιακά συστήματα σε περιοχές με ευνοϊκά χαρακτηριστικά από τεχνικής άποψης (όπως π.χ. σε πρανή και κοντά σε γραμμές μετάδοσης), όχι όμως και από βιολογικής άποψης (όπως λόγου χάρη στην περίπτωση των οικότοπων της χελώνας της ερήμου). Η πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση πολυάριθμων συγκρούσεων μεταξύ περιβαλλοντικών οργανώσεων και εταιρειών ηλιακής ενέργειας οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εύκολα εάν το Υπουργείο Εσωτερικών είχε θέσει εξαρχής εκτός ορίων εκμετάλλευσης τους ευαίσθητους βιότοπους.
Ευτυχώς το υπουργείο Εσωτερικών κινείται πλέον προς τη σωστή κατεύθυνση. Πριν από δύο μήνες, προτάθηκε ο ορισμός 17 ζωνών ηλιακής ενέργειας σε έξι Δυτικές Πολιτείες. Παρόλο που ο κυβερνητικός σχεδιασμός επιδέχεται βελτιώσεις, οι παραπάνω ζώνες, η συνολική έκταση των οποίων υπερβαίνει το 1 εκατομ. στρέμματα, εν γένει αφορούν περιοχές όπου οι επιπτώσεις στους ευαίσθητους περιβαλλοντικούς πόρους, και κατά συνέπεια οι ενστάσεις στις προτάσεις υλοποίησης έργων, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι λιγότερες δυνατές.
Για την ουσιαστική αντιμετώπιση του φαινόμενου της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, η άμεση υλοποίηση συστημάτων παραγωγής ηλιακής ενέργειας αποτελεί θεμελιώδες συστατικό του ενεργειακού μας μέλλοντος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι μεγάλης σημασίας βιότοποι και η άγρια φύση θα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της ηλιακής ενέργειας.
Του Robert Glennon,, Πανεπιστήμιο της Αριζόνα
Προκειμένου η ηλιακή ενέργεια να αναδειχθεί σε βασική πηγή ενέργειας, είναι απαραίτητη η χρήση μεγάλων εκτάσεων γης. Τα ηλιακά πάρκα χρειάζονται 20 έως 30 φορές περισσότερο έδαφος σε σχέση με τον άνθρακα, το φυσικό αέριο και τους πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας για την παραγωγή του ίδιου αριθμού κιλοβατώρων. Σήμερα η ηλιακή ενέργεια καλύπτει μόλις το 0,02% των αναγκών ηλεκτρισμού των ΗΠΑ. Για να αυξηθεί σημαντικά το πενιχρό αυτό ποσοστό απαιτούνται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.
Ένα μέρος της απαιτούμενης έκτασης μπορεί να προέρθει από την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε στέγες και αγροτεμάχια σε αγρανάπαυση, καθώς και από την επανεκμετάλλευση της υποβαθμισμένης δημόσιας γης, όπως λόγου χάρη των παλαιών χώρων ταφής απορριμμάτων. Και πάλι όμως οι εκτάσεις αυτές δεν επαρκούν.
Κι εδώ έρχεται στο προσκήνιο η αμερικανική Υπηρεσία Διαχείρισης Γης. Η εν λόγω Υπηρεσία διαχειρίζεται πάνω από 1 δισ. στρέμματα σε δώδεκα –πολύ ηλιόλουστες– Δυτικές Πολιτείες. Ένα μεγάλο μέρος της γης αυτής συνίσταται σε θαμνώδεις ερήμους που αποτελούν οριακό μόνο βιότοπο πανίδας και χλωρίδας. Η Υπηρεσία Διαχείρισης Γης θα ήταν σκόπιμο να επιτρέψει την εγκατάσταση ηλιακών πάρκων σε χαμηλής αξίας εκτάσεις, παρακείμενες στους διαπολιτειακούς αυτοκινητόδρομους, οι οποίες τέμνονται από γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης και έχουν ήδη διαταραχθεί από την επί δεκαετίες βοσκή των βοοειδών και τα εκτός δρόμου οχήματα.
Το ενδιαφέρον για την προστασία ενός μικρού αριθμού σημαντικών ειδών, και ιδιαίτερα της απειλούμενης χελώνας της ερήμου, ωθεί τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τις τοπικές οργανώσεις των πολιτών να εναντιώνονται σε κάθε απόπειρα που έχει γίνει μέχρι σήμερα να κατασκευαστούν μονάδες παραγωγής ηλιακής ενέργειες στα εδάφη της Υπηρεσίας Διαχείρισης Γης. Οι εν λόγω οικολογικές ανησυχίες είναι κατανοητές μεν αλλά κοντόφθαλμες, αν λάβει κανείς υπόψη του τις πιθανές επιπτώσεις της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής. Οι προτάσεις κατασκευής ηλιακών πάρκων θέτουν ένα ξεκάθαρο δίλημμα: τι είναι προτιμότερο, να διαφυλάξουμε έναν φυσικό οικότοπο μερικών ειδών της πανίδας, ή να σώσουμε τον πλανήτη;
Κατά: Η άγρια φύση δεν πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό της ηλιακής ενέργειας
Του Brendan Cummings, Κέντρο Βιοποικιλότητας
Παρόλο που η χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας πρέπει να αυξηθεί δραστικά, οι διαθέσιμες εκτάσεις είναι ήδη υπεραρκετές. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κατασκευή περισσότερων μεγάλης κλίμακας ηλιακών πάρκων δεν είναι ότι η διαθέσιμη δημόσια γη είναι υπερβολικά λίγη, αλλά ότι είναι υπερβολικά πολλή.
Τα τελευταία χρόνια έχει προταθεί η κατασκευή δεκάδων ηλιακών πάρκων σε χιλιάδες στρέμματα δημόσιων εκτάσεων, τις οποίες διαχειρίζεται το αμερικανικό Υπουργείο Εσωτερικών. Σε πολλές περιπτώσεις οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προβάλλουν ενστάσεις, γεγονός που συχνά οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των έργων.
Αντί να περιορίσει τα έργα παραγωγής ηλιακής ενέργειας σε περιοχές όπου ο αντίκτυπος στα απειλούμενα ήδη και άλλους ευαίσθητους περιβαλλοντικούς πόρους θα ήταν ελάχιστος, το Υπουργείο Εσωτερικών έδωσε ώθηση σε μια δυναμική βάσει τις οποίας οι εταιρείες ηλιακής ενέργειας θα μπορούσαν να ζητήσουν άδεια για να εγκαταστήσουν ηλιακά συστήματα σε περιοχές με ευνοϊκά χαρακτηριστικά από τεχνικής άποψης (όπως π.χ. σε πρανή και κοντά σε γραμμές μετάδοσης), όχι όμως και από βιολογικής άποψης (όπως λόγου χάρη στην περίπτωση των οικότοπων της χελώνας της ερήμου). Η πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση πολυάριθμων συγκρούσεων μεταξύ περιβαλλοντικών οργανώσεων και εταιρειών ηλιακής ενέργειας οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εύκολα εάν το Υπουργείο Εσωτερικών είχε θέσει εξαρχής εκτός ορίων εκμετάλλευσης τους ευαίσθητους βιότοπους.
Ευτυχώς το υπουργείο Εσωτερικών κινείται πλέον προς τη σωστή κατεύθυνση. Πριν από δύο μήνες, προτάθηκε ο ορισμός 17 ζωνών ηλιακής ενέργειας σε έξι Δυτικές Πολιτείες. Παρόλο που ο κυβερνητικός σχεδιασμός επιδέχεται βελτιώσεις, οι παραπάνω ζώνες, η συνολική έκταση των οποίων υπερβαίνει το 1 εκατομ. στρέμματα, εν γένει αφορούν περιοχές όπου οι επιπτώσεις στους ευαίσθητους περιβαλλοντικούς πόρους, και κατά συνέπεια οι ενστάσεις στις προτάσεις υλοποίησης έργων, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι λιγότερες δυνατές.
Για την ουσιαστική αντιμετώπιση του φαινόμενου της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, η άμεση υλοποίηση συστημάτων παραγωγής ηλιακής ενέργειας αποτελεί θεμελιώδες συστατικό του ενεργειακού μας μέλλοντος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι μεγάλης σημασίας βιότοποι και η άγρια φύση θα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της ηλιακής ενέργειας.
Αναδημοσίευση από capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου