Πώς ο Αλμυρός Αγίου Νικολάου Κρήτης, που φιλοξενεί αποδημητικά, έγινε θυσία σε λουόμενους και ταχύπλοα
«Κατάληψη» στον υγρότοπο από ξαπλώστρες και γήπεδο μπιτς βόλεϊ. Ειδικά στα πρανή ξύλινες ξαπλώστρες πήραν θέση στο σημείο όπου πρόσκοποι είχαν προχωρήσει σε δενδροφύτευση
«Είμαι κι εγώ από τους εναπομείναντες παλιούς Αγιονικολιώτες που ο τόπος αυτός έχει συνδεθεί με τις αναμνήσεις μιας εποχής, με τις αναμνήσεις της παιδικής μου ζωής [...] Σε αυτήν τη μεριά, την αριστερή, υπήρχε μια τεράστια βαγιά που ερχόμασταν σαν παιδιά και παρακολουθούσαμε τους "ματζάρους". Τι ήταν οι ματζάροι; Ηταν κάτι μεγάλα πουλιά, τα οποία πετούσαν σε αυτόν εδώ τον χώρο και μετά καθίζανε απάνω στη βαγιά. Για μας βέβαια, παιδιά τότε, ήταν μεγάλη υπόθεση να βλέπουμε αυτά τα όρνεα, τα μεγάλα πουλιά, να πετάνε πάνω από τον Αλμυρό». Αυτές είναι οι αναμνήσεις ενός 80χρονου Κρητικού, του Νίκου Κοκκίνη, από ένα σημείο του τόπου του.Οι ξαπλώστρες ωστόσο «έπνιξαν» τις προσπάθειες που έγιναν την τελευταία διετία από περιβαλλοντικές οργανώσεις, φορείς και πολίτες της Κρήτης για την προστασία και διατήρηση αυτού του σημαντικού υγροτόπου, του Αλμυρού Αγίου Νικολάου. Πριν από λίγες ημέρες, μέλη του Δικτύου Παρακολούθησης των Υγροτόπων της Κρήτης του WWF Ελλάς επισκέφθηκαν την περιοχή, ύστερα από αναφορά της Οικολογικής Κίνησης Μιραμβέλλου, και διαπίστωσαν ότι έχει καταστραφεί η οριοθέτηση που είχε γίνει τον Μάιο του 2011 προκειμένου να αποτρέψει επίδοξους καταπατητές. «Εικόνα "όλα για το κέρδος" έχει σήμερα η περιοχή» λέει ο υπεύθυνος του προγράμματος νησιωτικών υγροτόπων του WWF κ. Καλούστ Παραγκαμιάν.
Οι πάσσαλοι οριοθέτησης που είχαν τοποθετηθεί καταστράφηκαν και η ταμπέλα ενημέρωσης βρίσκεται πεταμένη. Οι φυτεύσεις που είχαν γίνει σε πρανή από προσκόπους και παιδιά της περιοχής διαμορφώθηκαν ώστε να τοποθετηθούν ξαπλώστρες για τους ενοίκους γειτονικού ξενοδοχείου. Η παραλία έχει καλυφθεί εξ ολοκλήρου από ομπρέλες, φουσκωτά και ταχύπλοα σκάφη. Μοναδικό «προστατευμένο» σημείο αποτελεί η ενημερωτική πινακίδα του προγράμματος «Γαλάζια Σημαία».
Η περιοχή αποτελούσε παράδειγμα για τη δράση του Δικτύου Παρακολούθησης των υγροτόπων της Κρήτης. Στο παρελθόν είχαν γίνει εκεί πολλές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή και συνεργασία διαφόρων φορέων, πολιτών και μαθητών προκειμένου να αναδειχθεί η αξία και οι δυνατότητες της περιοχής. Την παραλία διαχειρίζεται σήμερα η Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία Αγίου Νικολάου (ΔΑΕΑΝ). «Τα κτίσματα και οι πλακοστρώσεις (συνολικά 900 τ.μ.), ιδιοκτησίας Δήμου Νικολάου - ΔΕΤΑΔΑΝ-ΔΑΕΑΝ - που υπάρχουν στο κέντρο της παραλίας έχουν κριθεί αυθαίρετα από την Κτηματική Υπηρεσία (668119-11/2009) και θα είχαν κατεδαφιστεί αν δεν σταμάταγε η διαδικασία για να μην "μπει ταφόπλακα στον τουρισμό της Κρήτης", όπως είχαν δηλώσει προ μηνών πολιτικοί παράγοντες και τοπικοί άρχοντες όταν είχαν ξεκινήσει οι κατεδαφίσεις αυθαιρέτων στο νησί» επισημαίνει ο κ. Παραγκαμιάν.
Ο υγρότοπος Αλμυρού Αγίου Νικολάου στην Κρήτη αποτελεί πολύτιμη στάση «μετεπιβίβασης» για τα αποδημητικά πουλιά και γι' αυτό η προστασία του από την έντονη τουριστική ανάπτυξη κρίνεται επιτακτική. «Δυστυχώς, οι αρμόδιοι φορείς απέτυχαν για ακόμη μία φορά να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον και το περιβάλλον»τονίζει ο υπεύθυνος του προγράμματος νησιωτικών υγροτόπων. Και καταλήγει: «Με γνώμονα μόνο το εύκολο κέρδος, αλλά και την έλλειψη σεβασμού απέναντι στους πολίτες, μόνο αρνητικό αντίκτυπο μπορούν να έχουν, ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε». Η ισορροπία ανάμεσα στη φύση και στις ανθρώπινες δραστηριότητες παραμένει το ζητούμενο για τούτο τον τόπο. Ενα περιστατικό από την ιστορία του άλλωστε αφηγείται και ο 80χρονος Αγιονικολιώτης Ν. Κοκκίνης στα μέλη του WWF: «Εκείνο δε που μου έχει μείνει είναι ότι τα χρόνια εκείνα, ακριβώς σαν τέτοιες μέρες, με πήρε η μάνα μου από την Κριτσά, φορτώσαμε τον γάιδαρο και ήρθαμε εδώ και με τη γιαγιά μου και πλέναμε τις μπατανίες. Ηταν ακριβώς οι μέρες της Μάχης της Κρήτης. Ενθυμούμαι το εξής περιστατικό: επεράσανε τα γερμανικά στούκας και είδανε τις μπατανίες απλωμένες και νομίζανε ότι ήταν καταυλισμός. Χαμηλώσανε κι αρχίσανε με τα πολυβόλα και κάνανε ολοτρύπητες τις μπατανίες κι οτιδήποτε άλλο υπήρχε απλωμένο εκεί στην περιοχή κι εμείς επέσαμε μέσα σε ρυάκια νερού για να γλιτώσουμε. Αυτό το πράγμα μου έχει μείνει στη ζωή μου, ανεξίτηλο μέσα στο μυαλό και δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Τράτσα Μάχη
«Κατάληψη» στον υγρότοπο από ξαπλώστρες και γήπεδο μπιτς βόλεϊ. Ειδικά στα πρανή ξύλινες ξαπλώστρες πήραν θέση στο σημείο όπου πρόσκοποι είχαν προχωρήσει σε δενδροφύτευση
«Είμαι κι εγώ από τους εναπομείναντες παλιούς Αγιονικολιώτες που ο τόπος αυτός έχει συνδεθεί με τις αναμνήσεις μιας εποχής, με τις αναμνήσεις της παιδικής μου ζωής [...] Σε αυτήν τη μεριά, την αριστερή, υπήρχε μια τεράστια βαγιά που ερχόμασταν σαν παιδιά και παρακολουθούσαμε τους "ματζάρους". Τι ήταν οι ματζάροι; Ηταν κάτι μεγάλα πουλιά, τα οποία πετούσαν σε αυτόν εδώ τον χώρο και μετά καθίζανε απάνω στη βαγιά. Για μας βέβαια, παιδιά τότε, ήταν μεγάλη υπόθεση να βλέπουμε αυτά τα όρνεα, τα μεγάλα πουλιά, να πετάνε πάνω από τον Αλμυρό». Αυτές είναι οι αναμνήσεις ενός 80χρονου Κρητικού, του Νίκου Κοκκίνη, από ένα σημείο του τόπου του.Οι ξαπλώστρες ωστόσο «έπνιξαν» τις προσπάθειες που έγιναν την τελευταία διετία από περιβαλλοντικές οργανώσεις, φορείς και πολίτες της Κρήτης για την προστασία και διατήρηση αυτού του σημαντικού υγροτόπου, του Αλμυρού Αγίου Νικολάου. Πριν από λίγες ημέρες, μέλη του Δικτύου Παρακολούθησης των Υγροτόπων της Κρήτης του WWF Ελλάς επισκέφθηκαν την περιοχή, ύστερα από αναφορά της Οικολογικής Κίνησης Μιραμβέλλου, και διαπίστωσαν ότι έχει καταστραφεί η οριοθέτηση που είχε γίνει τον Μάιο του 2011 προκειμένου να αποτρέψει επίδοξους καταπατητές. «Εικόνα "όλα για το κέρδος" έχει σήμερα η περιοχή» λέει ο υπεύθυνος του προγράμματος νησιωτικών υγροτόπων του WWF κ. Καλούστ Παραγκαμιάν.
Οι πάσσαλοι οριοθέτησης που είχαν τοποθετηθεί καταστράφηκαν και η ταμπέλα ενημέρωσης βρίσκεται πεταμένη. Οι φυτεύσεις που είχαν γίνει σε πρανή από προσκόπους και παιδιά της περιοχής διαμορφώθηκαν ώστε να τοποθετηθούν ξαπλώστρες για τους ενοίκους γειτονικού ξενοδοχείου. Η παραλία έχει καλυφθεί εξ ολοκλήρου από ομπρέλες, φουσκωτά και ταχύπλοα σκάφη. Μοναδικό «προστατευμένο» σημείο αποτελεί η ενημερωτική πινακίδα του προγράμματος «Γαλάζια Σημαία».
Η περιοχή αποτελούσε παράδειγμα για τη δράση του Δικτύου Παρακολούθησης των υγροτόπων της Κρήτης. Στο παρελθόν είχαν γίνει εκεί πολλές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή και συνεργασία διαφόρων φορέων, πολιτών και μαθητών προκειμένου να αναδειχθεί η αξία και οι δυνατότητες της περιοχής. Την παραλία διαχειρίζεται σήμερα η Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία Αγίου Νικολάου (ΔΑΕΑΝ). «Τα κτίσματα και οι πλακοστρώσεις (συνολικά 900 τ.μ.), ιδιοκτησίας Δήμου Νικολάου - ΔΕΤΑΔΑΝ-ΔΑΕΑΝ - που υπάρχουν στο κέντρο της παραλίας έχουν κριθεί αυθαίρετα από την Κτηματική Υπηρεσία (668119-11/2009) και θα είχαν κατεδαφιστεί αν δεν σταμάταγε η διαδικασία για να μην "μπει ταφόπλακα στον τουρισμό της Κρήτης", όπως είχαν δηλώσει προ μηνών πολιτικοί παράγοντες και τοπικοί άρχοντες όταν είχαν ξεκινήσει οι κατεδαφίσεις αυθαιρέτων στο νησί» επισημαίνει ο κ. Παραγκαμιάν.
Ο υγρότοπος Αλμυρού Αγίου Νικολάου στην Κρήτη αποτελεί πολύτιμη στάση «μετεπιβίβασης» για τα αποδημητικά πουλιά και γι' αυτό η προστασία του από την έντονη τουριστική ανάπτυξη κρίνεται επιτακτική. «Δυστυχώς, οι αρμόδιοι φορείς απέτυχαν για ακόμη μία φορά να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον και το περιβάλλον»τονίζει ο υπεύθυνος του προγράμματος νησιωτικών υγροτόπων. Και καταλήγει: «Με γνώμονα μόνο το εύκολο κέρδος, αλλά και την έλλειψη σεβασμού απέναντι στους πολίτες, μόνο αρνητικό αντίκτυπο μπορούν να έχουν, ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε». Η ισορροπία ανάμεσα στη φύση και στις ανθρώπινες δραστηριότητες παραμένει το ζητούμενο για τούτο τον τόπο. Ενα περιστατικό από την ιστορία του άλλωστε αφηγείται και ο 80χρονος Αγιονικολιώτης Ν. Κοκκίνης στα μέλη του WWF: «Εκείνο δε που μου έχει μείνει είναι ότι τα χρόνια εκείνα, ακριβώς σαν τέτοιες μέρες, με πήρε η μάνα μου από την Κριτσά, φορτώσαμε τον γάιδαρο και ήρθαμε εδώ και με τη γιαγιά μου και πλέναμε τις μπατανίες. Ηταν ακριβώς οι μέρες της Μάχης της Κρήτης. Ενθυμούμαι το εξής περιστατικό: επεράσανε τα γερμανικά στούκας και είδανε τις μπατανίες απλωμένες και νομίζανε ότι ήταν καταυλισμός. Χαμηλώσανε κι αρχίσανε με τα πολυβόλα και κάνανε ολοτρύπητες τις μπατανίες κι οτιδήποτε άλλο υπήρχε απλωμένο εκεί στην περιοχή κι εμείς επέσαμε μέσα σε ρυάκια νερού για να γλιτώσουμε. Αυτό το πράγμα μου έχει μείνει στη ζωή μου, ανεξίτηλο μέσα στο μυαλό και δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Τράτσα Μάχη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου